بسم الله

رقعه نوشته بودم و حاجتم تو بودی و "با تو بودن" بود، از همان رقعه ها که آب جاری برایشان پیدا نمی کنم و چون آداب به تمامه اجرا نشده بود، امیدی به اجابت وجود نداشت.

یادت هست؟

آمدی و من مثل همیشه به گدایی نگاهت نشستم.

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

یک وقت دیدم که من شدم محور توجه آن نگاه زیبا، و چه کسی جز تو می داند که چه حالی به این عاشقت دست داد، همان طور که نگاهم می کردی گفتی:

"الله صمد است، نه این که یک جا باشد و یک جا نباشد، همه جا هست..."